اولین قهرمانی تنها نمایندهٔ کانادا در لیگ بسکتبال آمریکای شمالی
علیرضا فدایی – ونکوور
اگر چه کلی‌گویی و همه را با یک چوب راندن کار درستی نیست، ولی فکر نمی‌کنم بر کسی پوشیده باشد که بسیاری از ساکنان همسایهٔ جنوبی ما، آمریکا، نگاهی از بالا به پایین و گاهی تمسخرآمیز به کانادا دارند. ابرقدرت اقتصادی و سیاسی جهان که با جمعیتی تقریباً بیش از ده برابر جمعیت کانادا از منابع مالی و انسانی بیشتری در همهٔ زمینه‌ها برخوردار است، طبیعتاً در بسیاری از زمینه‌ها از جمله ورزش، از کانادا فراتر است.
با وجود اینکه بسکتبال ابداع یک کانادایی‌الاصل است، آمریکایی‌ها سال‌هاست که قدرت برتر این ورزش محسوب می‌شوند. بسکتبال یکی از پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی در آمریکاست و ستارگان این رشته همچون مایکل جوردن از سال‌های دور و لبران جیمز از بازیکنان فعال، شهرت جهانی دارند و جزو پردرآمدترین ورزشکاران جهان بوده و هستند. اقتدار چشمگیر تیم بسکتبال آمریکا در المپیک و قهرمانی‌های پیاپی آن، تردیدی بر سلطهٔ این کشور در این رشتهٔ ورزشی باقی نمی‌گذارد.
حالا تصور کنید که در سال ۱۹۹۵ لیگ بسکتبال آمریکا به فکر گسترش این ورزش در کانادا می‌افتد و به‌دلایل اقتصادی و گسترش بازار خود، در کانادا جا باز می‌کند. دو تیم Toronto Raptors و Vancouver Grizzlies به لیگ بزرگ NBA می‌پیوندند تا همانند لیگ ورزش‌های هاکی، فوتبال (soccer) و بیسبال، با حریفان آمریکایی به رقابت بپردازند. تیم تورنتو در پی محبوبیت فیلم «ژوراسیک پارک» که در بین هواداران جوان طرفدار دارد، یک دایناسور کارتونی را بر روی لباس‌های خود تصویر می‌کند. این نشان بسیار هم پرطرفدار می‌شود و تا سال‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. متأسفانه تیم بسکتبال ونکوور در پی عدم موفقیت در سال ۲۰۰۱ به شهر ممفیس آمریکا نقل مکان می‌کند و تیم تورنتو تنها نمایندهٔ کانادا در لیگ آمریکای شمالی باقی می‌ماند.
طی سالیان، این تیم با موفقیت‌های نسبی و فراز و نشیب همراه می‌شود، تا اینکه با مدیریت جدید اوضاع تغییر می‌کند. از سال ۲۰۱۳، این تیم در جمع ۸ تیم برتر شرق قرار می‌گیرد و در نهایت در سال ۲۰۱۹ برای اولین بار به فینال مسابقات می‌رسد.
بازی‌های نهایی لیگ بسکتبال همانند لیگ هاکی به یک بازی ختم نمی‌شود، بلکه دو تیم در هفت مسابقه شرکت می‌کنند و اولین تیمی که چهار برد کسب می‌کند، به‌عنوان قهرمان شناخته می‌شود. حریف تیم تورنتو رپترز، تیم گلدن استِیت وریرز بود که طی شش بازی نفس‌گیر در نهایت مغلوب تیم تورنتو شد. آمریکایی‌ها که در قسمت‌هایی از کارتون مشهور Simpons، تیم بسکتبال کانادا را مسخره می‌کردند و تنها نمایندهٔ این کشور را جدی نمی‌گرفتند، حالا چاره‌ای جز باور قابلیت این تیم ندارند.
برای اولین بار تب ورزش بسکتبال حتی در بین کسانی که هیچ علاقه‌ای به این ورزش ندارند، داغ شد و مسابقات نهایی بسیاری را به اماکن عمومی و پای تلویزیون کشاند. پیروزی تاریخی این تیم با شادی و پایکوبی بزرگ و مراسم رسمی جشن در تورنتو همراه بود.
در پی این موفقیت، زمزمه‌هایی هم مبنی بر بازگشت تیم حرفه‌ای بسکتبال به ونکوور آغاز شد. حالا باید دید آیا بسکتبال در سطحی حرفه‌ای به ونکوور باز می‌گردد، و آیا موفقیت تیم تورنتو در این شهر نیز ادامه خواهد یافت؟ آیا نسل جدیدی به‌سمت ورزش بسکتبال روی خواهد آورد، و آیا این موفقیت بر روی تیم ملی بسکتبال هم تأثیر‌گذار خواهد بود یا خیر.
